تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی از بیماری های جدی ستون فقرات است که با درد کمر ، ضعف و بی حسی در اندام های تحتانی همراه است.

زمانی که مسیر نخاع تنگ می‌شود در برخی موارد علاوه‌ بر ضعف و سستی عضلات پاها، اختلال در کنترل مثانه نیز ممکن است رخ دهد.

ضعف قابل توجه و پیشرونده در پاها در صورت پیشرفت بیماری و عدم درمان مناسب آن دور از انتظار نخواهد بود.

تنگی کانال نخاعی معمولا در افراد بالای ۶۰ سال که تغییرات فرسایشی در دیسک بین مهره‌ای و مفاصل ایجاد شده،

این بیماری به دلایلی همچون افزایش سن و ضخیم شدن لبه ی مهره‌های ستون فقرات و رباط های متصل به آنها و در مواردی بطور مادرزادی رخ می دهد.

در نوع مادرزادی بیماری قطر کانال نخاعی بطور مادرزادی کم تر از حالت طبیعی است.

وارد شدن فشار زیاد روی مفاصل و اضافه وزن نیز از عواملی هستند که ریسک بروز تنگی کانل نخاعی را افزایش می دهند.

این بیماری تا زمانی که فشاری به ریشه های نخاعی وارد نشده علائمی ایجاد نمی کند.

برای تشخیص و درمان تنگی کانال نخاعی مراجعه به جراح مغز و اعصاب خوب ضروری است.

پزشک و جراح مغز و اعصاب پس از معاینه بیمار و بررسی علائم وی از روش های تشخیصی همچون ام آر آی و میلوگرافی برای تشخیص دقیق بیماری و افتراق آن از سایر بیماری ها بهره می برد.

علائم تنگی کانال نخاعی

• ضعف و بی‌حسی پاها
• احساس درد در کمر و اندام های تحتانی بخصوص پاها
• تشدید درد و بی حسی پس از ایستادن یا راه رفتن
• اختلال در کنترل مثانه در موارد شدید
• تسکین درد با خم شدن به جلو و راه رفتن در سربالایی
• اختلال در تعادل

بیرون زدگی دیسک کمر ، ناهنجاری مادرزادی ستون فقرات ، اختلالات ستون فقرات مانند اسکولیوز و تخریب غیر طبیعی استخوان در اثر برخی بیماری های استخوانی از عواملی هستند که ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهند.

درمان تنگی کانال نخاعی

برای درمان تنگی کانال نخاعی مراجعه به جراح مغز و اعصاب خوب ضروری است.

جراح مغز و اعصاب پس از معاینه کامل بیمار و ارزیابی دقیق پرونده پزشکی وی مناسب ترین و بهترین درمان تنگی کانال نخاع را پیشنهاد می دهد.

بیمار مبتلا به تنگی کانال نخاعی باید از ایستادن و راه رفتن به مدت طولانی بپرهیزد.

انجام فعالیت زیاد و بلند کردن اجسام سنگین نیز می تواند سبب تشدید علائم شود که بیمار باید از آن اجتناب کند.

خوابیدن روی شکم نیز فشار زیادی به ریشه های عصبی در نخاع وارد می کند و بیمار باید از قرار گرفتن در این وضعیت اجتناب کند.

فیزیوتراپی و انجام تمرینات ورزشی که به تقویت عضلات شکم و افزایش ثبات ستون فقرات کمک می کنند نیز نقش موثری در روند بهبودی و تسکین علائم بیماری دارند.

انجام تمرینات ورزشی در آب نیز سبب کاهش فشار وارده بر ستون فقرات و تسکین علائم بیماری می شود.

مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی همچون ناپروکسن ، ایبوپروفن و دیکلوفناک به تسکین موقتی درد و التهاب در ناحیه ستون فقرات کمک زیادی می کند.

عمل جراحی نیز در مواردی که فشار زیادی به اعصاب نخاعی وارد می شود و عوارضی همچون ضعف پیشرونده در پاها و بی اختیاری ادرار و مدفوع رخ داده انجام می گیرد.